Een geweldige tv-serie uit de tachtiger jaren.

De laatste kaskraker is een boek dat alleen lege pagina's heeft, en als titel: What Every Man Thinks About, Apart from Sex.
(Christiaan Weijts in 'De Groene')

Cabaret in de Tweede Kamer

Posted on maart 27, 2011 by loesdamen

Luipaard en muis

Posted on maart 24, 2011 by loesdamen

Waar is je eten nog veilig tegenwoordig ????

De brutaaltjes hebben de halve wereld..

Dat gaat hier wel op zeg..

Deze byzondere fotoxb4s zijn door een 19 jarige Engelse student uit Engeland gemaakt tijdens een project in het kader van luipaarden.

Hij was compleet verbijsterd door het gedrag van dit kleine brutale muisje.

Hij had geen idee waar de muis vandaan kwam . De oppasser had zojuist het vlees uitgedeeld ,de muis springt van uit het niets zo….ploeps…over het eerste stukje vlees en begint, totaal niet onder de indruk ,onder de neus van het roofdier te eten.

Zelf wanneer het luipaard verbaasd aan de indringer snuffelt eet muis stug door.

Niet uit het veld (het zand) te slaan.

De eigenaar van dit project verteldexa8Het was leuk om te zien, "Sheena, het luipaard, duwde de muis een paar keer weg, maar het mislukte, de muis nam er totaal geen notitie van en ging rustig verder, wie is de baas in dit geval….Prachtig toch???

‘Balletjesmuziek’

Posted on maart 12, 2011 by loesdamen

Op verzoek van Bart nog eens de 'balletjesmuziek.'

Zijn bliksem, zijn donder

Posted on maart 9, 2011 by loesdamen

Het carnaval is over, voor mij het sein dat ik weer naar een van de vele uitvoeringen van de Mattheus Passie kan luisteren. Na Pasen gebeurt dat nog maar zelden, niet vanwege het liturgisch aspect, maar omdat de muziek voor mij gewoon samen hoort te vallen met het begin van het voorjaar. Het mooist vind ik een aria als er buiten een merel uit volle borst meezingt. 🙂

Een boekje dat probeert de grote passie die in ons land heerst voor de Mattheus Passie van J.S.Bach te plaatsen in een cultuurhistorische context is: ZIJN BLIKSEM, ZIJN DONDER, van Martin van Amerongen. Het is uitgegeven in 1997 en het is een zeer lezenswaardig werkje dat bovendien erg geestig geschreven is, zoals we dat van Martin van Amerongen gewend waren.

*********

Mea maxima culpa…

Posted on maart 8, 2011 by loesdamen

Op mijn tocht door Den Haag vanmorgen, in een recordtempo allerlei afspraken en boodschappen afwerkend, kwam ik ten laatste in het mooie Statenkwartier, in de straat waar mijn man en ik 40 jaar gewoond hebben. Ik wilde bij de apotheek op de hoek een potje crème halen maar het viel niet mee om een parkeerplaats te vinden. Tenslotte zette ik mijn kleine Ford Ka op een plekje waarvoor ik ongeveer een halve meter van een invalidenplaats in beslag nam. Er was nog ruimte genoeg over voor een flinke auto en het was maar voor een paar minuten was dus zag ik er geen kwaad in.

Ai, toen ik even later weg wilde rijden werd er op het raam geklopt en er verscheen een mevrouw met een rood hoofd die met nijdige stem vroeg of ik wel wist dat dit een invalidenplaats was. Ik zei dat ik dit wist en dat ik alleen maar met een stukje achterwiel op haar plaats stond, en er was nog een zee van ruimte over en ik was maar een paar minuten weg, maar het hielp allemaal niet. Hier stond een diep verontwaardigde vrouw, die niet ophield te betogen dat haar man, die invalide was, niet uit de auto had gekund en dat ze op het punt had gestaan de politie te bellen en dat dat mij dan x80 180 had gekost. Ik bood haar deemoedig mijn excuses aan voor het haar aangedane leed, maar ze was nog lang niet klaar met me, ze beet zich als een terriër in me vast en ik vond dat deze uit de hand gelopen reprimande in geen enkele verhouding stond tot het lichte vergrijp. Toen ze voor de derde keer zei dat ik bofte dat ze de politie nog niet had gebeld kon ik niet nalaten te zeggen dat een bekeuring van x80 180 misschien nog te verkiezen was boven deze filippica.

Ik heb haar uiteindelijk maar een goede dag gewenst en ben weggereden, tevreden in het besef dat ik niet meer in deze straat woon.