Het scrabblespel heeft al nooit tot mijn favoriete bezigheden behoord, en dit geldt evenzeer voor het ervan afgeleide internet-spelletje ‘Wordfeud’. Toch speel ik het wel eens met Juul, mijn oudste dochter, tot ons beider genoegen naar ik hoop, maar ook nu weer moet ik soms een heftige teleurstelling verwerken. Zoals afgelopen week, toen Juul het woord ‘brandertjes’ had neergelegd en ik tot mijn grote vreugde de nodige letters had om er ‘neusbrandertjes’ van te maken! Helaas, het werd afgekeurd door de op Angelsaksische leest geschoeide uitgever van het spel, die zich niet laat leiden door de Dikke van Dale, want daar staat het gewoon in.

5 December

Heilige Nicolaas
Nederlands handelsmerk
Samen met klompen,
narcissen en kaas

Wegens oplopende
Kleurendisharmonie
Wel pakjesavond maar
Geen Pieterbaas!

Vera’s taart

Gisteren bracht mijn kleindochter Vera me een stuk van haar zelfgebakken worteltaart en zojuist achtte ik het moment aangebroken om dit baksel te gaan proeven en beoordelen. Om er volledig van te kunnen genieten had ik voor de lunch maar een half volkorenbroodje gegeten, want gezien het feit dat ik mijn leven grotendeels zittend doorbreng, moet ik wel op de calorieën letten.

Alvorens een cijfer uit te delen geef ik eerst een paar tips om het savoureren van deze taart ten volle te doen slagen.

1. Ik raad u aan deze taart met kleine hapjes te nuttigen. Geen geschrok hierbij, dat zou werkelijk een doodzonde zijn bij dit kostelijke brouwsel.

2. Zorg dat iedere hapje zowel een portie binnenste als wel buitenkant van de taart bevat. Alleen bij gelijktijdige nuttiging van beide componenten ontstaat het juiste spanningsveld dat zo tongstrelend is.

3. Het eten van deze lekkernij mag gerust uw hoofdbezigheid zijn. Geen ingewikkeld boekwerk lezen of naar een bloedstollende thriller kijken, hoogstens een lichte conversatie met een aangenaam persoon, bij voorkeur iemand die dezelfde taart eet.

Als u deze raad opvolgt kan ik u verzekeren dat u mijn mening zult delen en de taart een 10 geven. Er hoeft niets meer aan toegevoegd te worden!

Vandaag is het sokkenwasdag. Om de paar weken deponeer ik alle vuile sokken in de wasmachine, gelijk met andere bonte was, en als het karwei geklaard is komt het moment dat ik de berg van in mijn ogen 500 sokken moet ophangen aan een rek teneinde ze na een paar dagen weer schoon en fris aan mijn voeten te kunnen doen. Het zijn er twee per dag en redelijkerwijs mag je verwachten dat het er na veertien dagen hooguit achtentwintig zijn, hoe komt het dan dat er zoveel meer lijken als ik ze ga ophangen? Ik ken geen karweitje dat me meer de keel uithangt dan dit gedoe met sokken en ik weet geen middel om er onderuit te komen. De droger is geen alternatief, want die sokken zijn gemaakt van een soort kunststof en worden in de droger zo statisch dat je er je mobiel mee kunt opladen. De sokken zijn een noodzakelijk element in mijn leven, want als je steunzolen draagt heb je echt sokken nodig. En zonder steunzolen ben ik een hobbelpaard.

Ik vrees dat mijn probleem niet ernstig genoeg is om er mee op de tv te komen in de rubriek “Emotie-tv”.
Gelukkig maar.

Een boek om warm aan te bevelen.

Life after life, of, in het Nederlands: Leven na leven. Hoewel ik het al een jaar in huis had ben ik er een week geleden pas in begonnen. Maar toen ik eenmaal begonnen was kon ik het nog nauwelijks wegleggen. Dit boek, geschreven door Kate Atkinson vind ik in alle opzichten geweldig.

In een koude, besneeuwde nacht in 1910 komt bankiersdochtertje Ursula Todd ter wereld in een lommerrijke buitenwijk van Londen – dood.
In diezelfde koude, besneeuwde nacht komt Ursula Todd ter wereld, schreeuwt lang en hard, en begint aan een leven dat, om het zachtjes uit te drukken, heel ongewoon zal blijken. Want terwijl ze groeit, gaat ze ook dood, herhaaldelijk, op verschillende manieren. Tegelijkertijd nadert de tweede grote oorlog van de eeuw.
Kan Ursula, gezegend door een schijnbaar oneindige hoeveelheid levens, de wereld redden van de onvermijdelijke neergang? En als ze dat kan – zal ze het ook doen?

Denk niet dat het een ingewikkeld verhaal is, integendeel, het is zo ingenieus geconstrueerd dat het steeds goed te begrijpen is.

Het is zo’n boek waar je nog veel over moet denken, dat gaat vanzelf. Meer vertel ik er niet van, je moet het zelf lezen, je zult er geen spijt van krijgen!

Wandelen met de koe

‘Wie botbreuken wil voorkomen kan beter zijn koe niet meer melken, maar met haar gaan wandelen.’

Deze uitspraak is van de Amerikaanse voedingsepidemioloog Walter Willett, op de jaarlijkse lezing Lof der Geneeskunst in de Doelen in Rotterdam.

Had ik dit eerder geweten, dan was ik vaker met de koe gaan wandelen. Melk drinken deed ik toch al niet. Maar de resultaten van een onderzoek die aantoonden dat calciumsupplementen zinloos zijn voor sterke botten zet me toch aan het denken. Want hele volksstammen gebruiken al jaren bruis- en kauwtabletten voor de calciumsuppletie en dat zou dus volkomen nutteloos zijn.

Ik ga nog maar even door, de geleerden zijn nog niet tot een eindconclusie gekomen.

Tip voor de lijn

 

Ik las in de krant van gisteren dat mensen die een mandje gebruiken in de supermarkt meer snoep kopen dan mensen met een winkelwagen. Vreemd, want in een winkelwagen kun je veel meer snoep kwijt, zou je zeggen. Maar zo zit het niet,  het ligt aan de beweging van de arm. Met een mandje buig je je arm naar je toe om het artikel in het mandje te leggen, met een winkelwagen werp je het artikel van je af. Dit is niet zo maar een veronderstelling, het is door een team van psychologen nauwkeurig onderzocht. In de supermarkt hebben ze 136 winkelaars gevolgd van ingang tot kassa en in het laboratorium zijn nog eens een aantal proefpersonen aan een test onderworpen om tot dit resultaat te komen. http://www.liwwadders.nl/data/nieuws/items/EFEkllVuAZlGNUIAPP.php

Dus wie aan de lijn wil doen kan maar beter een winkelwagen gebruiken om niet in de verleiding te komen snoep te kopen.

Bij de Albert Heijn waar ik altijd ga zijn de mandjes tegenwoordig ook uitgerust met wieltjes en een duwstang, zou het bovenstaande daar ook voor gelden?

Er blijven voor mij nog wel wat vragen over, maar ja, ik ben ook geen psycholoog.

 

Drs.P

Vandaag stond er in de NRC een interview met Drs.P, die op 24 augustus 92 wordt. Zijn nieuwste boek Kijkvoer & Leesgenot verschijnt ook deze maand en in het najaar komt er een boek van hem uit met 8 cd’s, Compilé Complé, waarop tweehonderd liedjes staan.

 

Hij verzint iedere dag een ollekebolleke naar aanleiding van iets wat hij in de krant leest of een aardig woord dat hij ontdekt. Bijvoorbeeld dit:

 

“Ontucht op Walcheren?”

Akelig! Zedeloos

God is ontdaan en vertoornd

en voor straf

 

stuurt hij terstond

op de Westpolynesiërs

(foutje, weet hij veel)

natuurrampen af.

 

Het ollekebolleke is aan strenge regels onderhevig. Het is voor een leek als ik heel moeilijk om aan alle eisen te voldoen, maar ik wil Drs.P. toch bedanken voor alles wat hij ons tot nu toe aan moois heeft gegeven. Daarom deze poging tot ollekebolleke.

 

O, Drs.P.,

altijd nog scherp van geest,

met een spitsvondigheid

haast ongekend.

 

U gaf aan Nederland

ollekebollekes.

Doet dit nog steeds nu u

Negentig bent!

 

********

De meeuw

 

 

De meeuw

Ik heb vandaag een oude meeuw gesproken.
Hij zat hier buiten het kozijn, alleen.
Hij praatte Hollands, enigszins gebroken
en met een Deens accent. Hij was een Deen. 

Ik zei natuurlijk dat ik hem benijdde.
Zo vrij te zijn – te zweven door de lucht
langs al die zeeën, overal dat wijde!
Der meeuwen vlucht, zei ik, der meeuwen vlucht

is iets dat wij toch nooit zullen bereiken.
Uw leven is niet zo beperkt en nauw.
Hij zei: daar moet u zich niet op verkijken.
't Is allemaal zo relatief mevrouw. 

Het blijft toch immers sappelen om je broodje.
Net als bij u nietwaar. Daar gaat het om.
En wat is 't resultaat? Je legt het loodje.
Ben ik gelukkiger dan u? Ach kom! 

Maar, zei ik, u bent zwierig en bevallig!
Ja nou! zei hij, bevallig als de pest!
Wat koop ik dáárvoor? En hij zei zwartgallig:
let op, we worden allemaal geflest! 

Ik vond zijn visie tamelijk benepen,
maar ja, 't was ook geen intellectueel,
dat had ik ook wel uit zijn toon begrepen.
En hij was Deen. Die zeggen niet zo veel. 

Ik heb hem maar een korstje kaas gegeven.
Hij zei: Ziezo,  we waren het weer eens…
Tja, zei ik, lieve vriend, zo is het leven
en hij zei: tak, dat is bedankt in 't Deens.

Toen vloog hij verder na die laatste woorden,
heel snel en wit tegen het grauwe noorden. 

Annie M.G. Schmidt.

 

 

Help!!!!!!!

 

 

 

Na alle onheilspellende berichten die ons bereiken over levensmiddelen en de kwalijke ziekteverwekkers die zij kunnen bevatten wordt het steeds moeilijker om een keuze te doen uit het grote voedselaanbod in de winkels zonder het risico te lopen een fatale ziekte op te lopen. Dat is tenminste de indruk die je krijgt als je alles leest wat op dit gebied aan je voorbijkomt. Gelukkig valt het in de praktijk allemaal nog al mee, en blijft de overlast beperkt tot o.a. regelmatige uitbarstingen van het Norovirus, wat nogal eens in zorginstellingen de kop opsteekt. Niet prettig om te hebben, maar meestal binnen drie dagen weer verdwenen.

 

Als echter huishoudelijke apparaten ook al tegen ons gaan samenspannen wordt het toch een stuk onaangenamer. Want wat las ik in de wetenschapsbijlage van de NRC dit weekend? De afsluitrubbers van vaatwasmachines blijken vol te zitten met potentieel dodelijke schimmels. Op maar liefst 62 procent van bijna tweehonderd afwasmachine die de onderzoekers wereldwijd bemonsterden groeiden schimmels. In ruim de helft van deze gevallen bevatten de monsters ook de potentieel gevaarlijke zwarte gist Exophiala. De gisten schijnen dol te zijn op warmte, vocht, zout en een alkalisch milieu.

 

                                           

 

 

Ik houd me maar vast aan dat woordje ‘potentieel’. Tot op heden hebben de griezels zich koest gehouden en hopelijk blijft het zo. Ik ben erg verknocht aan mijn vaatwasser en ik vind afwassen in m’n eentje ook helemaal niet leuk. Bovendien zou het best kunnen dat er over een tijdje in de krant staat dat afwassen in een teiltje levensgevaarlijk is.

 

                                                                                  -0-0-0-0-